"God is waar jij en ik thuiskomen"

Kloosters zijn plekken waar ik graag verblijf. Ze voelen als een heilig thuis voor mij. Toen ik in oktober 2020 mijn kleine kamertje binnen stapte in de Abdij van Egmond viel mijn oog direct op een boek dat klaar lag. Het waren interviews met monniken over de hele wereld. Ze gingen over reizen, op weg zijn, God en thuis komen. Ik bleef maar aantekeningen maken. "Ik ben thuis op dit beperkte stukje grond en daardoor kan ik eindeloos blijven reizen". Na dit boek wist ik zeker dat op reis zijn en thuiskomen mijn thema zou worden. 

Ik ben zelf niet zo'n avonturier, maar wel als het gaat om mijn innerlijke reis. Om gek van te worden soms. Alle grenzen wil ik stretchen.  Mocht je denken: ze zal vast iets van psychologie of theologie gestudeerd hebben... mis. Ik ben als bestuurskundige en criminoloog afgestudeerd en werk op dit moment bij de gemeente Den Haag aan een beter meldsysteem. Ik hou van hele concrete issues. Poten in de klei en problemen oplossen. Dat combineer ik met een grote liefde voor spiritualiteit en persoonlijke ontwikkeling. Ook heel concreet, maar net even anders concreet. 

De rode draad in alles is iemand die zoekt naar plezier, verdieping en taal voor datgene dat maar moeilijk in woorden te vangen is. Én iemand die dat ook zelf brengt. Voor mij is dat ZIN in alle aspecten van het woord. Ik word daarbij gedreven door een verlangen ruimte te maken voor datgene in mij dat ik God zou kunnen noemen. De wonden die we onderweg op doen zijn niet te missen, maar ons licht ook niet. Het maakt ons tot wie we zijn en dat mag verteld worden.  

Geen mens staat op zichzelf. Ik noem mijn ouders die mij -naast vijf broers en een zus- het leven schonken. Het zijn sterke schouders. De vier prachtige kinderen die mijn man en ik op onze beurt weer het leven schonken. Zij verdienen een moeder die niemand minder is dan ... zichzelf!